Boğulma hissi ile sonuçlanır. Nereden mi biliyorum, kendimden.

Son zamanlarda beklemediğim bana göre minik ama eşime göre büyük problemler yaşıyoruz. Eşim tarafından böyle gereksiz bir meselede devamlı suçlanıyorum ve kendimi bitmiş hissediyorum. Uzatmamaya, kırmamaya çalıştıkça ağzıma gelenleri bastırıyor, boğazımda biriktiriyorum ve artık boğuluyorum. Patlamaktan korkuyorum.

Kimseye anlatamıyorum, paylaşamıyorum ve sanırım deliriyorum.

https://baslangiccicekleri.blogspot.com/?m=1

Gece gece entry girip sevgili yazarların huzuruna bıraktığım manasız blog, blogum.

"Buluşmasak mı acaba" demenin kibarcasıdır.

Atın diyor ve arttırıyorum en fazla sabaha hatırlamazsınız. Yaptığınız ve attığınız hiçbir mesajdan da pişman olmayın.

Not: yazdılarınız karşınızdakini rahatsız edecek boyutta değilse tabi...

açıkçası sadece sözlük erkekleri değil kızları da entelektüel değil. diğer sözlükteki hesabım gibi bilgi vermek için kasmıyorum burada yazarken.

Diğer yazarlar gibi bam bam bam yazıyorum. Sonumuz hayrolsun...

Ayrılırken yaka silktiğim şimdi deli gibi özlediğim şehir...

içimde koca bir boşluk var. Nefes alınca fıtıfıtfıtı diye ses çıkarıyor.

Bir süre sonra her şeyin güzel olacağına inanıyorum ve o zamanların çabucak gelmesini istiyorum.

Komedi türündeki güzel dizi. Ben izlerken baya eğlendim açıkçası. Devamı gelecekmiş bunu duyunca da sevindim..

ilk 5 bölüm baya iyiydi ama ben genelin aksine bu bölümden sonrakileri pek beğenemedim. Gerilimden dram filmine geçiş yaptı. Ama yine de izlenebilir güzel bir dizi.

Motorola c550. Rastgele babama katalogda görüp "babacım şundan alsana bana" demiştim, Almıştı. Bilseydim istediğim telefonu alacağını nokia gösterirdim.

Bilirsiniz o dönemde nokia kraldı...

Elma ve armudun kıyaslanıp portakalın birinci olması gibi bir durum.

Kemalizm ne allahın davası ne? Kavramlar arasındaki fark çok büyük.

Az evvel ablam bilgisayarımda müzik açmaya çalışırken okumaması gereken bir şeyi okudu. Benim için ağladı. Anlamamazlığa geldim ama yazdığım şeyden nedense fazlasıyla etkilenmiş. Belki de etkilendiği şey benim yalnızlığım ve bu yalnızlığın içinde boğulmamdı..

Bu yaz ilk defa birini sevdim. 25 yaşımdayım. 1 kere lisede 1 kere de üniversitede aşık oldum. Ama utangaçtım yaklaşamadım ilkine. ikincisine ise bodoslama yürüdüm. Sayın terimin dediği gibi taktik maktik yok bam bam bam. Sonu fena bitti.
Benimle beraber hayatında 3774838282 kız daha varmış. Çıkardım hayatımdan. "benim için değerlisin gitme" dedi ama gittim. Evet çokça kez dönüp dönüp mesaj attım ama arkadaş olmak için değil halini hatrını öğrenmek için...

Sonra bu yaz biriyke tanıştım. Her şey çok güzeldi. Masal gibi. Güldük, eğlendik, birbirimizin sözlerini tamamladık vs. Ama gitnesi gerekiyordu londrada yaşıyordu. Ben kendimi alıştırmıştım gideceğine ama ısrar etti "görüşürüz yapma böyle" dedi. Görüştük de.. Mesajlar vesaireler. Çok güzeldi çok değerliydi. Gecenin körüne kadar caddebostanda bostana yayılmış sığırlar gibi takılmıştık. Beni öpmesi çok hoşuma gitmişti.

Sonra bir gün dengesiz tavırları başladı ki çok süre geçmemişti. 1 hafta sonra sanki hiçbir şey olmamış gibi takılıyordu. Birden zaten ben yokum ne diyebilirim ki falan demeye başladı. Kendimi salak gibi hissettim. Hem böyle diyor hem de sevgilim deyip özel şeyler konuşmak istiyordu. Konuşmayalım dedim 10 gün sonra yeniden yazdı özlemiştim ben de. Devam ettik konuşmaya. Bir gün yeğeniyle fotoğrafını attı çok mutlu olmuştum. Çok değerliydi bu benim için sonra uzun aralıklarlar mesajlarıma cevap vermemeye başladı. Yeniden umursamamaya başladı beni. ikinci kez yapıyordu bunu. Canım çok yandı sildim her yerden. Uzunca bir mesaj yazdım. Bana "seni senin beni sevdiğin kadar sevmiyorum" dedi "istesem olurdu ama istemiyorum" dedi. Canım çok yandı. Başkalarıyla denedim. Eskiden tanıdığım biri vardı çocuk görüşmek istiyordu ama geri çeviriyordum. Sonuçta bir şey hissetmediğim adamla neden görüşeyim diye düşünüyordum. Ama en azından beni istiyor diye onunla buluştum. Yemek yediğimiz akşam boyunca karşımda o yoktu. Ben hep sevdiğim adamı gördüm karşımda.

Mesaj attım ben hayatımda seni istiyorum. Eskisi gibi olmak istiyorum dedim. Cevap netti "biz neydik ki ne olalım?"

Ben ilk defa kalp kırılmasını hissettim. Canım acıdı. Nefes alamadım. 2 hafta oldu görüşmüyoruz. Ben hala onu seviyorum. Yapabileceğim bir şey yok.

Artık kimseye aşk ve sevgi konusunda güvenemem. Param geçinebileceğim kadar var. Zaten halihazırda öğrenciyim ailemden geçiniyorum yakında da iş bulacağım inanıyorum. Ama sevgim yok, bitti. Artık aşka da sevgiye de inanmıyorum. Çok çabaladım ama olmadı üstüne "biz ne yaşadık ki" tepkisi aldım.

Düşünün biri bana "değerlisin beni bırakma" demesine rağmen bıraktım diğerine yalvardım ama sonuç ortada.

Para pul önemli değil. Ben sevgiyi kaybettim ve bu yükün altında ezildim.

Kimseye anlatamadım, anlatamıyorum. Birine yalvardığım için kendimden utanıyorum. Ama içimden atmam gerekiyordu...

Bugün çok güzel şeyler yaşadım ve mutlu bir gün geçirdim. Ama anlatacak kimsem yoktu. Bana "sevgilim" diye hitap eden adam başka şehirde tatil yapıyor ve sabah attığım mesaja geri dönmedi. Arkadaşımın derdi başından aşkın ona yazamadım diğerleri olayı tam bilmiyor uzun uzun baştan yazamam ablam tatilde falan falan. Tek derdi benimle sevişmek olan bir adama yazdım mutluluğumu.neyseki sevindi benim adıma. Uzun uzun konuşmadık. Beni dengesiz olmakla yargıladı ve kapandı konu.

Uzun zamandır özlediğim biri var. Bana sevgilim diyen kişi hayatıma girdikten sonra onu unutmaya karar vermiştim. Ama olmadı. Çünkü bana "yazma bana" demesine rağmen bugün mutluluğumu onunla paylaşsam eminim benim adıma sevinir tatilde olmasına rağmen cevap verirdi.

Tam olarak delirme sebebim de bu. Mutluluğumu paylaşmak istediğim insan beni itti mutluluğumu paylaşmak istediğim kişi beni umursamıyor e gerisi zaten hep meşgul...

Hayatta tek başına da ilerleyebileceğini bilen insandır.

Yıllar önce çok sevdiğim biri bana tek başıma bir şeyler yapabileceğimi öğretti. Bana ben olmayı öğretti.

ilk işim tek başıma sinemaya gitmek olmuştu..

(bkz: haberin yok ölüyorum)

Bazı yörelerde kız düğünde mutlu görünmemelidir. Elalem "evlenmeye nemeraklıymış" demesin diye. Mesela bizim yörede kız düğünde ağlamalı falan.
iç anadolu tarafında bildiğim kadarıyla tam tersi yani gelin gülmeli ki "bak ne güzel gelin gittiği aileyi sevmiş zorlama yok" diye düşünsün diye elalem.

işte bunlar hep kültür.

Mesela bir insana değer vermek onu istemek aşk mı?

Ya da bir insanın yanında kendini rahat hissetmek?

Yoksa midede kelebeklerin uçuşması mı aşk?

Sanırım hepsinin toplamı ve ben onu bulamıyorum.

Asosyal değilim, yağ tulumu hiç değilim bunlara rağmen yazarım.

Türkiyedeki sosyal platformlar arasında hala en kalitelisidir.

içerik bakımından, son alınan yazarlardan dolayı, biraz fazla goygoya vuruyorlar fakat hala gideri var.

Ülkede kimsenin camiye gitmemesine neden olacak durumdur.

Bizim millet cebinden bir şey çıkmasını sevmez.

Yarım saattir giremediğim site. Özellikle mesaj bölümü acayip sıkıntılı.

Sözlükteki yazar arkadaşlar mesajda seçim tartışıyor sanırım